Τα δέκα καλύτερα πράγματα...
ΤΑ ΔΕΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ:
Να γίνεσαι καλύτερος… χωρίς διαταγές!
Να χαίρεσαι… χωρίς να υποκρίνεσαι!
Να μιλάς… χωρίς να περιαυτολογείς!
Να δουλεύεις… χωρίς να υποδουλώνεσαι!
Να είσαι ελεύθερος… χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος!
Να είσαι τολμηρός… χωρίς επίδειξη!
Να είσαι εκδηλωτικός… χωρίς να είσαι επιπόλαιος!
Να παλεύεις… χωρίς να απελπίζεσαι!
Να είσαι οδηγός… χωρίς να κομπάζεις!
Να διαλέγεις… χωρίς να περιφρονείς!
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης
Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης, ὁ ἐπονομαζόμενος «ἀγγελόφωνος» γιὰ τὴν ὄντως ἀγγελική του φωνή, γεννήθηκε στὸ Δυρράχιο τὸ 1270, στὰ χρόνια της βασιλείας τῶν Κομνηνῶν.
Γιὰ τὴν ἐξαίρετη φωνὴ τοῦ τὸν προσέλαβαν σὲ βασιλικὸ σχολεῖο μουσικῆς. Ἦταν ἐξαίρετος καὶ στὸ ἦθος, γι᾿ αὐτὸ ὁ βασιλιὰς τὸν ἀγαποῦσε ὑπερβολικά, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ ἄρχοντες. Ὁ ἴδιος ὅμως, ἀπὸ φόβο μήπως ἡ πρόσκαιρη δόξα τοῦ στερήσει τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση, σχεδίαζε ν᾿ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν κόσμο.
ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΚΑΛΑΘΙ
Ένας αδελφός της σκήτης έσφαλε. Έγινε τότε σύναξη των αδελφών στην οποία κάλεσαν και των αββά Μωυσή. Εκείνος όμως δεν ήθελε να πάει. Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος:
– Έλα, διότι σε περιμένουν όλοι. Σηκώθηκε τότε ο αββάς Μωυσής και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα τρύπιο καλάθι, που το γέμισε άμμο. Οι πατέρες, που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν, του λένε:
– Τι είναι αυτό πάτερ;
– Οι αμαρτίες μου είναι, τους απάντησε ο γέροντας, που γλιστράνε πίσω μου και δεν τις βλέπω. Και όμως, ήρθα σήμερα εδώ για να κρίνω ξένα αμαρτήματα!
Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι πατέρες, δεν είπαν τίποτε στον αδελφό που ήθελαν να δικάσουν, και τον συγχώρησαν.
(ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)
Η ζωή είναι γλυκειά...
Παιδιά μου, ἡ ζωή εἶναι γλυκειά. Ναί, εἶναι γλυκειά, ἔστω καί ἄν ἡ πίκρα πλημμυρίζη τήν καρδιά μας. Ναί, εἶναι γλυκειά ἡ ζωή, ἔστω κι ἄν συναντοῦμε ἕνα πλῆθος προβλημάτων τά ὁποῖα μέ πολλές δυσκολίες ἀντιμετωπίζουμε. Ναί, ἡ ζωή εἶναι γλυκειά καί τότε πού ἡ καρδιά μας πληγωμένη καί ματωμένη σφαδάζει ἀπό τόν πόνο. Ναί, ἡ ζωή εἶναι γλυκειά καί τότε πού τά βάσανα καί οἱ στενοχώριες μᾶς πνίγουν στό πέλαγος τῆς ἀπελπισίας καί τῆς βαθειᾶς ἀπογοητεύσεως. Ἡ ζωή εἶναι γλυκειά καί τότε πού αἰσθανόμεθα μόνοι κι ἔρημοι καί ζοῦμε τήν μοναξιά μας καί τήν ἐρήμωσι.
Ἡ ζωή, παιδιά μου, εἶναι γλυκειά, γιατί εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά δῶρα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὄμορφα καί ὡραῖα. Ὅμως αὐτήν τήν ζωή, τό κατ’ ἐξοχήν πολύτιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ, κανένας μας δέν ἔχει τό δικαίωμα νά τήν καταστρέψη καί νά τήν φθείρη...
( π. Θεόφιλος Ζησόπουλος)
Κύριε...
Κύριε, στο μονοπάτι της ζωής μου
θέλω, να προπορεύεσαι Εσύ.
Κι εγώ δίχως γιατί κι ερωτηματικά
να Σ’ ακολουθώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)