Ἀλλοίμονό μας ἄν, φροντίζοντας ὑπερβολικά γιά τόν ἑαυτό μας, δέν ἐπιρρίπτουμε τήν μέριμνά μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό, ὁ ὁποῖος φροντίζει γιά μᾶς! Ἄν δέν ὁμολογοῦμε ὅτι ὀφείλουμε σ’ Ἐκεῖνον τά ἀγαθά πού χρησιμοποιοῦμε στήν παροῦσα ζωή, πῶς μποροῦμε νά προσδοκοῦμε ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά πού μᾶς ὑποσχέθηκε στήν μέλλουσα ζωή; Ἄς μήν εἴμαστε ὀλιγόπιστοι, ἀλλά καλύτερα ἄς ζητοῦμε «πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ἡμῖν» σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Σωτήρα μας (Ματθ. στ΄ 33).
ἅγ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
