Η ΕΛΠΙΔΑ



Λέγεται, ὅτι ὅταν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ξεκινοῦσε τήν ἐκστρατεία του στήν Ἀσία, μοίρασε προηγουμένως τήν περιουσία του στούς ἀξιωματικούς του. Καί σέ σένα τί θά μείνῃ; ρώτησε μιά μέρα ὁ φίλος του Περδίκας. Ἡ Ἐλπίδα ἀποκρίθηκε ὁ Ἀλέξανδρος.
Τό ἴδιο καί ὁ Χριστιανός. Ξεκινώντας τήν πορεία του γιά τόν οὐρανό δέν λυπᾶται γιά τά ὅσα θά χάσῃ σ’ αὐτόν τόν κόσμο πρόσκαιρα καί ἐφήμερα. Ἔχει τήν ἀταλάντευτη ἐλπίδα ὅτι στόν οὐρανό τόν περιμένουν ἄφθαρτα καί αἰώνια ἀγαθά.
Τό αἴσθημα τῆς ἀφαλείας δέν τό ἀποκτοῦν οἱ ἄνθρωποι στά ὑλικά ἀγαθά οὔτε μέ τό χρῆμα καί μέ τή δύναμι. Αὐτά ὅσο καί ἄν ἑλκύουν τήν καρδιά, δέν εἶναι μόνιμα. Ἔρχονται καί παρέρχονται. Οἱ σελίδες τῆς ἱστορίας μᾶς παρουσιάζουν μεγιστᾶνες τοῦ χρήματος πού ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν. Ἰσχυρούς πού κατήντησαν περιφρονημένοι. Ἔνδοξους βασιλεῖς αἰχμαλώτους. Κυβερνῆτες λαῶν πού πέθαναν στήν ἐξορία ἤ στή φυλακή.
Εὐτυχισμένοι ὅσοι στήριξαν τήν ἐλπίδα τους ὄχι στό σχῆμα τοῦ κόσμου πού παράγεται, ἀλλά στόν ζῶντα Θεόν. Μόνον Ἐκεῖνος εἶναι ἡ σιγουριά. Βαδίζει ἐπί τοῦ ἀσφαλοῦς ὅποιος στηριχθῆ στόν ἰσχυρό Του βραχίονα. Τό διαβεβαίωσε ὁ Ἴδιος: «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω». Μόνο κοντά Του βρίσκει τό αἴσθημα τῆς ἀφαλείας ὁ ἄνθρωπος καί ἀντιμετωπίζει μέ θάρρος τίς πιό δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς του.
Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἡ χρυσή προσδοκία, γιά τή γῆ καί τόν οὐρανό. Ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο πού δέν ἐλπίζει στό Θεό. Οἱ ἀνθρώπινες ἐλπίδες συνήθως διαψεύδονται· ἡ ἐλπίδα πού θεμελιώνεται στό Θεό ποτέ. «Κύριε τῶν δυνάμεων, μακάριος ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπί σέ».

Πηγή: Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Θεοκλήτου «Συνθήματα Καθημερινά».