Στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ
Ἐάν μᾶς καλοῦσε ὁ ἐπίγειος βασιλιάς καί ἤθελε νά καταταγοῦμε στίς τάξεις τοῦ στρατοῦ καί νά τόν ὑπηρετοῦμε προσωπικά, δέν θά ἀναβάλαμε καθόλου, οὔτε θά προβάλαμε δικαιολογίες, ἀλλά ἐγκαταλείποντάς τα ὅλα, θά τρέχαμε μέ προθυμία κοντά του.
Ἄς προσέξομε μήπως, ἐνῶ μᾶς καλεῖ ὁ Βασιλιάς τῶν βασιλέων καί Κύριος τῶν κυρίων καί Θεός τῶν θεῶν στήν οὐράνια αὐτή τάξη, ἀπορρίψομε τήν πρόσκλησή του ἀπό ὀκνηρία καί ραθυμία, καί βρεθοῦμε ἔτσι χωρίς ἀπολογία στό μεγάλο οὐράνιο βῆμα.
Ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κλίμακος
Η εκπληκτική «κοιλάδα των κρίνων»!
Στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνιας η οροσειρά Santa Lucia δημιουργεί ένα μεγάλο φαράγγι ανάμεσα στα βουνά, δύσκολο στην πρόσβαση αλλά παρόλα αυτά εκπληκτικό στη θέα.
Οἱ θλίψεις καί τά παθήματα
Πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι μέσα στίς θλίψεις καί στά παθήματα, στήν ὑπομονή καί στήν πίστη, εἶναι κρυμμένες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καί ἡ δόξα καί ἡ ἀπόκτηση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Γιατί καί τό σιτάρι πού σπέρνεται στή γῆ ἤ καί τό δένδρο πού μπολιάζεται, εἶναι ἀνάγκη νά δοθεῖ πρῶτα στή σήψη καί στήν ἀτιμία, φαινομενικά, καί ἔτσι νά ἀπολαύσομε τήν ὀμορφιά καί τόν πολλαπλάσιο καρπό τους. Ἄν ὅμως δέν περνοῦσαν ἀπό τή σήψη ἐκείνη καί τή φαινομενικκή ἀτιμία, δέ θά εἶχαν ὕστερα ἐκείνη τήν ἄκρα ὡραιότητα καί ὀμορφιά.
Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος
Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ
Μακάριος πραγματικά εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει κολλήσει τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ στή δάνοιά του καί φωνάζει πρός Αὐτόν ἀκατάπαυστα μέσα στήν καρδιά του, ὅπως εἶναι ἑνωμένος ὁ ἀέρας μέ τά σώματά μας ἤ ἡ φλόγα μέ τό κερί.
Ὅταν περνᾶ ὁ ἥλιος πάνω ἀπό τή γῆ, φέρνει τήν ἡμέρα. Καί τό ἅγιο καί σεβάσμιο ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὅταν λάμπει συνεχῶς μέσα στόν νοῦ μας, θά γεννήσει ἀναρίθμητες ἔννοιες, λαμπρές σάν τόν ἥλιο.
Ἅγιος Ἡσύχιος
Πού να σε βρω; (Ω γλυκύ μου έαρ)
που να σε βρω σ’ αυτόν τον κόσμο
που όλα πια τα έχει δει
που όλα τα ’χει καταλάβει
όλα τα’χει δεχθεί
που να σε βρω σ’ αυτόν τον κόσμο
που δε μου φαίνεται δικός σου
που στάζει δάκρυ και αγωνία
πληγή απ’ το πλευρό σου
Προσκλητήριο πρός τίς κορυφές
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς»
Ὁ ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, ποθεῖ τά ὑψηλά. Δέν ἀρέσκεται στήν πεζότητα τῆς ζωῆς. Ὅ,τι εἶναι ὑψηλό ἐπιθυμεῖ νά τό κατακτήση. Γι’ αὐτό, βλέπετε, πολλές φορές ἐπισκεπτόμεθα μία πόλι καί ἀναζητοῦμε ν’ ἀνέβουμε σέ ὑψηλά σημεῖα καί ἀπό ἐκεῖ νά τήν ἀτενίσουμε. Στά βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει μία ἔφεσις πρός τά ἄνω. Γι’ αὐτό ὁ Κώστας Κρυστάλλης γράφει:
Δύο οἱ παράγοντες γιά τήν σωτηρία μας
Τόν Δαυΐδ ἀπασχολεῖ τό πρόβλημα τῆς σωτηρίας μέ ὅλη του τήν σοβαρότητα. Ἀπό τά τρίσβαθα τῆς καρδιᾶς του ἐξέρχεται μία κραυγή, πού φθάνει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἐπιζητεῖ τήν σωτηρία. Αὐτήν τήν σωτηρία τήν στηρίζει σέ δυό βασικούς παράγοντες: ὁ ἕνας εἶναι τό ἔλεος καί ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄλλος ἡ βούλησις τοῦ ἀνθρώπου.
Πάντα μέ διάκριση
Ὅλα στή ζωή αὐτή εἶναι διπλά: πράξη καί γνώση, προαίρεση καί χάρη, φόβος καί ἐλπίδα, ἀγῶνες καί βραβεῖα. Τά δεύτερα ὅμως δέ γίνονται, πρίν γίνουν τά πρῶτα. Μπορεῖ ἴσως νά φαίνεται, ἀλλά αὐτό εἶναι πλάνη. Ὅπως ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει ἀπό γεωργία, ὅταν δεῖ τά ἄνθη, νομίζοντάς τα γιά καρπούς, θά ὁρμήσει νά τά μαζέψει, καί δέν γνωρίζει ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό καταστρέφει τόν καρπό, ἔτσι καί ἐδῶ· τό νά νομίζει κανείς ὅτι εἶναι κάτι, δέν ἐπιτρέπει νά γίνει αὐτό που νομίζει, λέει ὁ ἅγιος Νεῖλος. Γι’ αὐτό πρέπει νά μένει κανείς κοντά στό Θεό καί νά πράττει τά πάντα μέ διάκριση.
Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)