Η μεγαλύτερη επιδίωξη του ανθρώπου, η σωτηρία


Σ’ αὐτό τό μυστήριο τῆς θεώσεως ἄς ἀποβέπει ὁ σκοπός τῆς προσευχῆς μας, γιά νά μάθομε τί εἴμαστε καί τί μᾶς ἔκανε ἡ κατά σάρκα κένωση τοῦ Μονογενοῦς, καί ἀπό ποιό βάθος, ἐμᾶς πού βρεθήκαμε στό κατώτερο ἐπίπεδο ὅπου μᾶς κατέβασε τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, σέ ποιό ὕψος μᾶς ἀνέβασε μέ τή δύναμη τοῦ σπλαχνικοῦ Του χεριοῦ· καί ἄς ἀγαπήσομε περισσότερο Ἐκεῖνον πού μέ τόση σοφία ἐτοίμασε τή σωτηρία μας.
Ἄς δείξομε ὅτι μέ τά ἔργα μας ἐκπληρώνεται ἡ προσευχή μας καί ἄς φανοῦμε ὅτι κηρύττομε τό Θεό ἀληθινό Πατέρα μας κατά χάρη. Νά μή φανοῦμε ἀπό τά πράγματα ὅτι ἔχουμε πατέρα τοῦ βίου μας τόν πονηρό, πού πάντοτε προσπαθεῖ νά ἐξουσιάζει τυραννικά μέ τά πάθη τῆς ἀτιμίας, καί ὅτι, χωρίς νά τό καταλάβομε, ἀνταλλάζομε τή ζωή μέ τόν θάνατο. Γιατί καί οἱ δύο ἐκ φύσεως μεταδίδουν τά δικά τους ἰδιώματα ὁ καθένας σ’ ἐκείνους πού πηγαίνουν μέ τό μέρος τους· ὁ ἕνας χορηγεῖ αἰώνια ζωή σ’ ὅσους Τόν ἀγαποῦν, ὁ ἄλλος προκαλεῖ τό θάνατο σ’ ὅσους τόν πλησιάζουν, μέ τούς ἑκούσιους πειρασμούς πού ὑποβάλλει.
Κατά τή Γραφή, ὁ πειρασμός ἐκδηλώνεται μέ δύο τρόπους. Ὁ ἕνας εἶναι ἠδονικός, ὁ ἄλλος ὀδυνηρός. Καί ὁ πρῶτος γίνεται μέ τήν προαίρεσή μας, ἐνῶ ὁ ἄλλος χωρίς αὐτήν. Ὁ πρῶτος γεννᾶ τήν ἁμαρτία, καί ἔχουμε διαταχθεῖ ἀπό τόν Κύριο νά παρακαλοῦμε νά μήν μποῦμε σ’ αὐτόν, λέγοντας: «Μή ἀφήσεις νά μποῦμε σέ πειρασμό», καί: «Νά εἴσαστε ἄγρυπνοι καί νά προσεύχεστε νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό».

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής