Εὐχάριστο εἶναι τὸ λιβάδι καὶ ὁ κῆπος, ἀλλὰ πολὺ πιὸ εὐχάριστη εἶναι ἡ ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν.
Γιατί ἐκεῖ ὑπάρχουν ἄνθη ποὺ μαραίνονται, ἐνῷ ἐδῶ νοήματα ποὺ πάντοτε εἶναι ἀκμαῖα.
Ἐκεῖ (ὑπάρχουν) τὰ ἀγκάθια ποὺ περιτειχίζουν, ἐνῷ ἐδῶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀσφαλίζει. ...
Ἐκεῖ (ὑπάρχει) τέρψη ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση, ἐνῷ ἐδῶ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση.
Ὁ κῆπος (βρίσκεται) σὲ ἕνα τόπο, ἐνῷ οἱ Γραφὲς σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς οἰκουμένης.
Ὁ κῆπος ὑποτάσσεται στὶς ἀνάγκες τῶν καιρῶν, ἐνῷ οἱ Γραφὲς καὶ μέσα στὸ χειμῶνα καὶ μέσα στὸ καλοκαῖρι ἔχουν πολλὰ φύλλα καὶ εἶναι γεμάτες καρπούς.
Ἂς προσέχουμε λοιπὸν στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, γιατί ἐὰν προσέχεις στὴν Γραφὴ σοῦ ἐκβάλλει τὴν λύπη, σοῦ φυτεύει τὴν εὐχαρίστηση, ἀναιρεῖ τὴν κακία, ριζώνει τὴν ἀρετή, δὲν ἀφήνει μέσα στὴν ἀναταραχὴ τῶν πραγμάτων νὰ παθαίνεις ὅπως οἱ ναυτικοὶ στὴν τρικυμία. Ἡ θάλασσα μαίνεται, ἀλλὰ ἐσὺ πλέεις μὲ γαλήνη, διότι ἔχεις κυβερνήτη τὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ σκοινὶ δὲν τὸ σπάζει ἡ δοκιμασία τῶν περιστάσεων.
Ἰω. Χρυσόστομος
