Κάνε νά λιώσουνε τά χιόνια.
Κάνε νά φύγει ὁ χειμώνας.
Κάνε, Θεέ μου, τό κρύο νά σβήσει.
Κάνε ὅπως πρῶτα τό χρῶμα τῆς φύσης.
Κάνε τήν κάμπια πεταλούδα.
Κάνε ἀπ’ τίς στάχτες ν’ ἀνθίσουν λουλούδια.
Κάνε, Θεέ μου, νά πάρουνε σάρκα,
σάρκα κι ὀστά τά ὄνειρά μας.
Στεῖλε, Θεέ μου, οὐράνιο τόξο.
Στεῖλε τήν ἄνοιξη πού λείπει τόσο.
Στεῖλε στή μέρα καί πάλι τόν ἥλιο,
στεῖλε τή νύχτα ἀστέρια χρυσά.
Κάνε, ἡ ἀγάπη νά διώξει τό μῖσος.
Κάνε τόν οὐρανό γαλάζιο ξανά.
Κάνε τόν ἄνεμο νά σωπάσει,
κάνε τό κῦμα νά κοπάσει.
Κάνε, Θεέ μου, ἡ σιγή νά μιλήσει.
Κάνε στή γῆ ν’ ἁπλωθεῖ ἡ γαλήνη.
Κάνε νά σπάσουνε οἱ πάγοι.
Κάνε τό φῶς τίς ψυχές νά ζεστάνει.
Κάνε οὐρανό, Θεέ, τήν καρδιά μας.
Ἄχ νά χωροῦσε, νά χωροῦσε τά πάντα.
Στεῖλε, Θεέ μου, οὐράνιο τόξο...
Πηγή: Ἀπό τό cd “Οὐρανοδρόμοι”.
