Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου;

Ο των αιώνων Ποιητής και Δεσπότης, Θεέ των όλων, υπερούσιε όντως, την ενιαύσιον ευλόγησον περίοδον, σώζων τω ελέει σου τω απείρω, Οικτίρμον, πάντας τους λατρεύοντας σοι τω μόνω Δεσπότη, και εκβοώντας φόβω Λυτρωτά· Εύφορον πάσι το έτος χορήγησον.

1η Σεπτεμβρίου: ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ (δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους). Για την περίπτωση αυτή, ό Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, γράφει τά έξης: "Λέξις λατινική (indictio) όρισμόν σημαίνουσα καθ' όν κατά δεκαπενταετή περίοδον έπληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ίνδικτιώνος είσήγαγεν ό Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α' Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. "Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι' ανθρώπους νέε".

Η Ινδικτιώνα είναι ένας γενικότερος τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες με αφετηρία τη γέννηση του Χριστού ή για την ακρίβεια από το 3 π.Χ.

Η 1η Σεπτεμβρίου, η αρχή του εκκλησιαστικού έτους, αποτελεί την αρχή της Ινδίκτου. Τότε τελείται η ακολουθία της Ινδίκτου σε συνδυασμό με τη θεία λειτουργία για την ευλογία του εκκλησιαστικού έτους.

Αρχικά υπήρχε η Αυτοκρατορική Ίνδικτος ή Καισαρική Ινδικτιώνα που μάλλον εισήχθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Εκαλείτο επιπλέον Κωνσταντινική ή της Κωνσταντινουπόλεως ή Ελληνική. Παράλληλα υπήρχε και η Παπική Ινδικτιώνα.

Η 1η Σεπτεμβρίου καθορίστηκε ως αρχή της εκκλησιαστικής χρονιάς ως εξής:

Στην περιοχή της Ανατολής τα περισσότερα ημερολόγια είχαν ως πρωτοχρονιά την 24η Σεπτεμβρίου, ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας. Επειδή όμως η 23 η ήταν η γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, η πρωτοχρονιά μετατέθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, η οποία και καθορίστηκε ως αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή της περιόδου του ρωμαϊκού διατάγματος για τον φόρο που ίσχυε για 15 έτη. Έτσι Ίνδικτος κατάντησε να σημαίνει αργότερα το έτος και αρχή της Ινδίκτου την Πρωτοχρονιά. Αυτή την Πρωτοχρονιά βρήκε η Εκκλησία και της έδωσε χριστιανικό περιεχόμενο, αφού τοποθέτησε σ' αυτήν την εορτή της συλλήψεως του Προδρόμου, που αποτελεί και το πρώτο γεγονός της Ευαγγελικής Ιστορίας.

Αργότερα, το 462 μ. Χ.., για πρακτικούς λόγους και για να συμπίπτει η πρώτη του έτους με την πρώτη του μηνός, η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1 η Σεπτεμβρίου. Διευκρινίζεται ότι η πρωτοχρονιά της 1ης Ιανουαρίου έχει Ρωμαϊκή προέλευση και ήρθε στην Ορθόδοξη Ανατολή κατά τα νεότερα χρόνια. Η εκκλησιαστική ακολουθία για το νέο έτος τελείται την 1 η Σεπτεμβρίου, μια ακολουθία απαράμιλλου κάλλους ως προς το υμνογραφικό υλικό.

Σημειωτέον ότι πριν από λίγα χρόνια η Εκκλησία μας όρισε την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στο φυσικό περιβάλλον.

Άπολυτίκιον. Ήχος β'.

Ό πάσης Δημιουργός της κτίσεως, ό καιρούς και χρόνους εν τη Ίδία εξουσία θέμενος, ευλόγησαν τον στέφανον, του ενιαυτού της χρηστότητας σου, Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τους βασιλείς και την πάλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Πηγή: http://orthodox-answers.blogspot.com/2007/08/blog-post_28.html

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα!

ΑΝ...

Αν μπορείς στην πλάση ετούτη

να περιφρονείς τα πλούτη,

κι αν οι έπαινοι των γύρω

δεν σου παίρνουν το μυαλό,

Αν μπορείς στη τρικυμία

να κρατήσεις ψυχραιμία

κι αν μπορείς και στους εχθρούς

να σκορπίσεις το καλό,

Αν μπορείς με μιας να παίξεις

κάθε τι που ‘χεις κερδίσει,

 στην καταστροφή ν’ αντέξεις

και να δώσεις κάποια λύση,

Αν μπορείς να υποτάξεις

πνεύμα, σώμα και καρδιά,

Αν μπορείς όταν σε βρίζουν

να μη βγάλεις τσιμουδιά,

Αν μπορείς στην καταιγίδα

 να μη χάνεις την ελπίδα,

Αν μπορείς να συγχωρήσεις,

όσους σ ´ έχουν αδικήσει 

Αν μπορείς τ’ όνειρό σου

να μη γίνει ο όλεθρός σου

κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις

όσους σ’ έχουν μισήσει,

Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος

στη χαρά και στην οδύνη,

Αν η πίστη στη ψυχή σου

μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,

Αν μιλώντας με τα πλήθη

τη συνείδηση δεν χάνεις,

Αν μπορείς να χωνέψεις

πως μια μέρα θα πεθάνεις,

Αν ποτέ δε σε μεθύσει

του θριάμβου το κρασί,

Αν στα ψέματα των άλλων

δε λες ψέματα και συ,

Αν μπορείς να μη θυμώνεις

αλλά μήτε και να κλαις

όταν άδικα σου λένε

πως εσύ μονάχα φταις,

        Αν μπορείς με ηρεμία

δίχως νεύρα ή δυσφορία,

 και τα ίδια σου τα λόγια

να τ’ ακούς παραλλαγμένα,

Αν μπορείς κάθε λεπτό σου

να ‘ναι μια δημιουργία,

και ποτέ σου να μη μείνεις

με τα χέρια σταυρωμένα,

Αν οι φίλοι και οι εχθροί σου

δεν μπορούν να σε πληγώσουν,

Αν οι σχέσεις με μεγάλους

τα μυαλά δε σου σηκώσουν,

Αν τους πάντες λογαριάζεις

μα… κανένα χωριστά,

Αν μπορείς να φυλάξεις

και τα ξένα μυστικά,

Ε, παιδί μου τότε πια…

θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις

όπως πρέπει τη ζωή σου,

θα ‘σαι άνθρωπος σπουδαίος

κι όλη η γη θα ‘ναι δική σου!!!

Κίπλινγκ    

1η Σεπτεμβρίου

1η Σεπτεμβρίου αρχή της Εκκλησιαστικής χρονιάς.

1η Σεπτεμβρίου αρχή του Φθινοπώρου και τέλος του καλοκαιριού.

Αρχή της νέας σχολικής χρονιάς. Οι διακοπές τελείωσαν και οι μαθητές στα θρανία. Η αγρανάπαυση του καλοκαιριού πέρασε και η μάχη του μαθητικού μας κόσμου άρχισε. Ο καθένας στην έπαλξή του, ο καθένας στη δική του θέση δίνει μια καινούργια μάχη.

Όσοι αγωνίζονται αμείβονται

και όσοι δίνουν την μάχη νικούν.

Νικητές όλοι μας στον καινούργιο αγώνα.

Ἡ δύναμι τοῦ ἰδανικοῦ

Ἔχει χρέος ὁ νέος νά εἶναι πάντοτε ἀποφασισμένος νά μή μείνῃ στό ἐπίπεδο τοῦ ὄχλου, ἀλλά νά φθάσῃ  σ’ ἕνα ὑψηλό σκοπό μέσα στήν ζωή. Καί σύ, παιδί μου, διάλεξε λοιπόν τό ἰδανικό σου, καί μή τό λησμονῇς ποτέ. Ἐπιστράτευσε ὅλες τίς δυνάμεις σου γιά τήν πραγματοποίσησί του. Δέν σοῦ ὑπόσχομαι, ὅτι θά τό ἐπιτύχῃς μέσα σέ μερικούς μῆνες, οὔτε μέσα σέ μερικά χρόνια. Ἴσως καί νά μή φθάσῃς ποτέ. Ἀλλά τί πειράζει; Ἡ συγκέντρωσι τῶν σκέψεών σου καί τῶν σχεδίων σου ἐπάνω σ’ αὐτό τό ἰδανικό ὁπωσδήποτε σέ φέρνει πιό κοντά του, ἔστω καί ἄν, στήν ἀρχή, φαινόταν αὐτό τό ἰδανικό νά ὀρθώνεται μπροστά σου σάν κάτι πολύ ὑψηλό, πού εἶναι ἀδύνατον νά τό πλησιάσης. Αὐτός πού ξοδεύει ὅλη του τήν δραστηριότητα γιά τήν πραγματοποίηση ἀνωτέρου σκοποῦ, ἀνακαλύπτει ἀπό τήν μιάν ἡμέραν στήν ἄλλη νέες δυνάμεις, δυνάμεις πού ὁ ἴδιος δέν τίς ἐμάντευε οὔτε τήν παραμονή ἀκόμα τῆς ἀνακαλύψεώς των.

Κατά τόν παγκόσμιο πόλεμο οἱ ἀπίστευτες στερήσεις μᾶς ἐφανέρωσαν πόση ἀντοχή εἶναι δυνατόν νά δείξη τό ἀνθρώπινο σῶμα. Θά μάθῃς ὅτι καί ἡ ψυχή ἔχει τήν ἴδια ἱκανότητα νά θαυματουργῇ, ὅταν βάλωμε ὅλη τήν δύναμί μας καί ὅλη τήν θέλησί μας στήν ὑπηρεσία τοῦ ἰδανικοῦ, πού ἐσχηματίσαμε γιά τόν ἑαυτό μας. 

Θά μποροῦσες π.χ. νά πάρῃς τήν ἀπόφασι νά ἐξαφανίσῃς μέ κάθε θυσία τό ἐλάττωμα, πού ἀνεγνώρισες ὅτι κυριαρχεῖ στήν ψυχή σου... Αὐτή τήν ἀπόφασι: Πέρυσι τό ἐνδεικτικό σου ἦταν μᾶλλον μέτριο· εἶχες μερικά ἑνδεκάρια καί δωδεκάρια. Ἐφέτος ὅμως πρέπει νά πᾷς παραπάνω. Δέν ἔχει σημασία τί θά σοῦ στοιχίσῃ...

Θά ἤθελα ἀκόμη νά ἔχῃς κι’ ἄλλον ὑψηλότερο σκοπό. Τά βιβλία σου εἶναι γεμᾶτα ἀπό φράσεις ὅπως αὐτές: «Ἄρχισε τήν ἐργασία ἐκεῖ πού ἑκατομμύρια τήν ἄφησαν». «Γιά τούς γενναίους δημιουργούς ὑπάρχει ἀκόμα θέσι στίς κορυφές». «Δέν ἔχουν πιασθῆ ἀκόμα οἱ καλλίτερες θέσεις τοῦ κόσμου». «Ὁ χαρακτήρ καί ἡ εὐφυΐα εἶναι ἀκόμα περιζήτητα: βρίσκονται πάντοτε ὑψηλά στό χρηματιστήριο τῆς ζωῆς».

Ναί, θά ἤθελα ν’ ἀντικρύσω σ’ ὅλους τούς νέους τήν βαθειά πεποίθησι, ὅτι ἔχουν χρέος νά γίνουν μεγάλοι ἄνθρωποι: Καλιεργημένα πνεύματα, χαρακτῆρες ἄψογοι, ψυχές μέ καταπληκτικήν ὀμορφιά. Δέν μποροῦν ὅλοι νά φθάσουν σ’ αὐτόν τόν σκοπό, τό ξέρω καλά· ἀλλ’ ἄν οἱ σκέψεις καί οἱ προσπάθειές τους, σύμφωνα μέ τό παράδειγμα τῶν ἀετῶν, κατευθύνουν τό πέταγμά τους πάντοτε πρός αὐτόν τόν ὕψιστο σκοπό, θά πλησιάσουν σ’ αὐτόν περισσότερο ἀπό ὅσο θά ἦτο δυνατόν νά πλησιάσουν ἄν περιωριζόντο νά φτερουγίζουν ἐπάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, ὅπως κάνουν τά χεληδόνια.

«Ἀλλά τότε ὅλοι οἱ νέοι θά καταντήσουν ἀνυπόφοροι, ἐπειδή συχνά θά ματαιοδοξοῦν», πιθανόν νά πῇς. Δέν τό φοβοῦμαι καθόλου αὐτό. Καί εἶμαι βέβαιος ὅτι ἕνας, πού ἔχει ψυχή ἐμψυχωμένη ἀπό κάποιο ἰδανικό ἐπίσης ὑψηλό, μπορεῖ, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον, νά ὑπερνικήσῃ τόν πειρασμό τῶν ταπεινῶν σκέψεων καί γενετησίων πόθων. Πολλοί νέοι καταστρέφονται ἠθικῶς, σιγά-σιγά, ἀκριβῶς ἐπειδή δέν ἔχουν βάλει στήν ζωή τους ὑψηλό σκοπό, ἀνώτερο προορισμό, Παραδέχομαι χωρίς καμμιάν ἐπιφύλαξι τό ἀξίωμα, πού ὁ πλουσιώτατος καί ἐργατικώτατος Ἀμερικανός, ὁ Carnegie συνιστᾶ στούς νέους: «My place is on the top!»· ἡ θέσι μου εἶναι στήν κορυφή! Προσπάθησε μόνο, παιδί μου, νά φθάσῃς ἐκεῖ μέ προγραμματισμένη ἐργασία, ἐκτελῶντας πρόθυμα τό καθῆκον σου καί χωρίς νά χρειάζεσαι τήν προστασία ἤ τήν βοήθεια τῶν γονέων καί τῶν φίλων σου.

Ἐπίσης ξέρω καλά, ὅτι ὑπάρχουν νέοι, πού δέν κάνουν τόν κόπο νά μελετοῦν καί νά καλλιτερεύουν τήν θέσι τους, διότι εἶναι «ταπεινόφρονες», «μετριόφρονες» καί «αὐτάρκεις»... Στάσου ἐκεῖ, παιδί μου. Ἡ νωθρότητα πολύ ἀπέχει ἀπό τό νά εἶναι ἀρετή, καί ἡ ὀκνηρία δέν μοιάζει μέ τήν ταπεινοφροσύνη! Ἡ πραγματική ταπεινοφροσύνη μᾶς κάνει νά λέμε! «Δέν εἶμαι τίποτα· δέν ἔχω καμμιάν ἀξία»· ἀλλά μᾶς κάνει νά προσθέσωμε ἀμέσως: «Τίποτα δέν ὑπάρχει στόν κόσμο, πού νά μήν μπορῶ νά τό κάνω μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ».

Συνήθισε νά λές συχνά τήν μεγαλοπρεπῆ τούτη φράσι, αὐτή τήν θελκτική προσευχή ἑνός ἁγίου μας: Deus meus, Deus meus! Nihil sum, sed tuus sum». Θέε μου, Θέε μου· δέν εἶμαι τίποτα, ἀλλά εἶμαι δικός σου!.. Ναί. λέγε το συχνά στόν Οὐράνιο Πατέρα. Θά δῇς ποιά πνευματική δύναμι θ’ ἀναβλύση μέσα σου.

(Από το βιβλίο του Tihamer Toth, Ἡ πιό ὑπέροχη νίκη).

Τό κάπνισμα

Φαίνεται ὅτι ὅλοι οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου ἀνησυχοῦν γιά τήν ραγδαία αὔξησι τῶν καπνιστῶν, πάσης ἡλικίας, καί, ἰδιαιτέρως, τῶν μικρῶν ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν. Ὅταν ἕνα δωδεκάχρονο παιδί καπνίζη, ὅπως ἕνας μανιώδης μεγάλης ἡλικίας καπνιστής, φαντάζεσθε τί θλιβερές ἐπιπτώσεις θά ἔχη ἡ νικοτίνη στήν ὑγεία τοῦ νεαροῦ φουμαδόρου. Οἱ πνεύμονές του θά μεταβληθοῦν σέ καπνοδόχο, μέ τίς γνωστές θλιβερές συνέπειες γιά τήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου.

Τό ἐρώτημα πού τίθεται ἐπιτακτικό εἶναι, ἐάν καί κατά πόσον τά μέτρα πού μᾶς ὑποδεικνύουν νά ληφθοῦν γιά τήν πάταξι τοῦ καπνίσματος, εἶναι ἀποτελεσματικά. Πολύ φοβούμεθα ὅτι, μέ ἀπαγορευτικές διατάξεις καί διαταγές, τό πρόβλημα δέν λύεται, ἐάν προηγουμένως δέν προηγηθῆ ἡ κατάλληλη ἀγωγή, ἐνημέρωσις καί πληροφόρησις τῶν παιδιῶν μας καί ἄν τά παιδιά μας δέν θωρακισθοῦν μέ πνευματικά ἐφόδια καί δέν ἀτσαλωθῆ ἡ θέλησίς των, ὥστε νά μήν ὑποκύπτουν στόν πειρασμό τῆς παρανομίας καί τοῦ παραστρατήματος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρνῆται νά ἀπαλλαγῆ ἀπό ἕνα πάθος, ὅλες οἱ καταπιεστικές ἀπαγορεύσεις σέ τίποτε δέν ἠμποροῦν νά ὠφελήσουν.

Πηγή: Περιοδικό «Αγία Λυδία», τεύχος 439, Σεπτέμβριος 2009.

Από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο!

Το πιο ωραίο άγαλμα

Περιγράφεται ως "το αποκορύφωμα εκατοντάδων ετών του πολιτισμού", "ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στην ιστορία της τέχνης" και ως απόδειξη της "σπίθας της Θείας Παρουσίας σε κάθε μορφή ζωής". Η Νίκη της Σαμοθράκης, άγαλμα του δεύτερου αιώνα προ Χριστού, προς τιμήν της Θεάς Νίκης, είναι ένα από τα πιο περίφημα γλυπτά όλων των εποχών και εκτίθεται στην πιο περίοπτη θέση του Λούβρου, στο Παρίσι.

Από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο!

Το πιο ωραίο πτηνό

Το κετσάλ αποκαλείται ως το πιο όμορφο πουλί του κόσμου και δεν θα διαφωνήσουμε. Την εποχή της αναπαραγωγής του, το αρσενικό αποκτά δύο έντονα χρωματισμένες ουρές που φτάνουν σε μήκος ενός μέτρου. Αλλά αυτά τα σπάνια πτηνά έχουν πανέμορφα μπλε, πράσινα και κόκκινα χρώματα όλο το χρόνο. Το κετσάλ ζει στα ορεινά, τροπικά δάση της Κεντρικής Αμερικής, κυρίως στη Γουατεμάλα και την Κόστα Ρίκα, όπου τιμούνται από την εποχή των Μάγιας και των Αζτέκων.

Ἡ ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου

Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα, μετὰ τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶδε ὁ κόσμος, εἶναι ἡ ἀποτομὴ τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου προφήτου προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ἀνάμνηση τοῦ ὁποίου τελεῖ σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Καὶ τὸ ἔγκλημα εἶναι τόσο μεγαλύτερο, ὅσο ἁγιώτερος ἦταν ὁ Πρόδρομος ὅλων τῶν ἀνθρώπων κι ὅσο ἁμαρτωλὴ καὶ βρώμικη ἡ αἰτία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ προφήτης ἀποκεφαλίσθηκε. Μιὰ ἄσεμνη κι ἁμαρτωλὴ γυναίκα τόλμησε νὰ ζητήση τὴν κεφαλὴ ἑνὸς ἁγίου κι ἕνας γυναικόδουλος κι ἀσελγὴς βασιλιὰς δὲ φοβήθηκε νὰ διατάξη τὴν ἐκτέλεση. Ἀλήθεια, μεγαλύτερο ἔγκλημα μετὰ τὴ σταύρωση δὲν εἶδε ὁ κόσμος... Γι’ αὐτό, σὰν καὶ στὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἔτσι καὶ σήμερα, ἡ Ἐκκλησία ὁρίζει αὐστηρὴ νηστεία· γιὰ νὰ θρηνοῦν οἱ χριστιανοὶ γιὰ τέτοιες πράξεις, ποὺ ντροπιάζουν τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ νὰ θυμοῦνται πὼς μέσα στὴν κραιπάλη καὶ τὴ μέθη τῶν ἀσώτων, διαπράττονται τὰ μεγαλύτερα τῶν ἐγκλημάτων.

Πηγή: Μικρός Συναξαριστής, † Ἐπισκόπου Διονυσίου Ψαριανοῦ.

Χρυσοστομικά μαργαριτάρια

Τα πουλιά έχουν φτερά για να αποφεύγουν τις παγίδες

και οι άνθρωποι το λογικό για να αποφεύγουν τα αμαρτήματα.

Πλανήτης από διαμάντι

Ενα ασυνήθιστο ουράνιο σώμα εντόπισαν πανεπιστημιακοί αστρονόμοι.

Πρόκειται για άστρο που μεταβλήθηκε σε πλανήτη αποκτώντας μεγάλη πυκνότητα. Ο παράξενος δορυφόρος ενός νεκρού μητρικού άστρου-ήλιου πιθανότατα έχει δομή παρόμοια με εκείνη των διαμαντιών.

Μεγαλύτερη πυκνότητα απ' οποιονδήποτε μέχρι τώρα γνωστό πλανήτη έχει, σύμφωνα με δημοσίευση διεθνούς ομάδας στην αμερικανική επιθεώρηση «Science», ο νέος πλανήτης, που απέχει από τη Γη 4.000 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Οφεως (Serpens). Ο χρόνος περιστροφής γύρω από το μητρικό του άστρο, που ανακαλύφθηκε προσφάτως κι έχει το επιστημονικό όνομα PSR J1719-1438, είναι μόνον δύο ώρες και 10' και έχει το μισό μέγεθος από εκείνο του πλανήτη Δία στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το νέο ουράνιο σώμα παρατηρώντας με το ραδιοτηλεσκόπιο Parkes στην Αυστραλία τακτικές διακυμάνσεις στις ραδιοεκπομπές του πάλσαρ. Τα πάλσαρ είναι νεκρά άστρα που έχουν καταρρεύσει ή εκφυλιστεί, αλλά συνεχίζουν να εκπέμπουν στο σύμπαν ανιχνεύσιμη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία υπό μορφήν δεσμίδων ραδιοκυμάτων.

Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της ομάδας Μάθιου Μπέιλς από το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας στο Σουίμπερν Αυστραλίας, «ο νέος πλανήτης είναι μάλλον ένας Λευκός Νάνος, που έχει χάσει 99,9% της μάζας του λόγω επίδρασης του πάλσαρ και από ένα άστρο με κάποτε μεγάλη μάζα απέμεινε ένας μικρός πυρήνας, ο οποίος έχει πυκνότητα πλατίνας».

Ο πυρήνας, που απέμεινε, αποτελείται πιθανότατα κυρίως από άνθρακα και οξυγόνο και έχει κρυσταλλική μορφή. Τα διαμάντια είναι ιδιαίτεροι, εξαιρετικά πυκνοί κρύσταλλοι άνθρακα. Οι ερευνητές διατείνονται ότι μεγάλο μέρος του πλανήτη μπορεί να έχει δομή παρόμοια με εκείνη των διαμαντιών.

ΟΛΓΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ (Πηγή: krone.at/ dpa)

Η Καταστροφή της Σμύρνης

Τον Σεπτέμβριο του 1922, ο Μουσταφά Κεμάλ, μπροστά στα Ελληνικά στρατεύματα που οπισθοχωρούσαν διαρκώς και τελικά αποχώρησαν απο την Μικρά Ασία, εισήλθε στην πόλη της Σμύρνης.

Η Σμύρνη εκείνη την εποχή ήταν πολυπληθής και πλούσια πόλη, στην συντριπτική πλειοψηφία χριστιανική, ο πληθυσμός της αποτελείτο κυρίως από Έλληνες, λιγότερους Αρμένιους και με μειοψηφία τους Τούρκους.

Τις ημέρες που ακολούθησαν, και με την παρουσία στον λιμένα της πόλης 27 συμμαχικών πολεμικών πλοίων, μεταξύ των οποίων και 3 Αμερικανικά αντιτορπιλικά, οι Τούρκοι επιδόθηκαν σε ένα όργιο φρίκης απο λεηλασίες, σφαγές και βιασμούς φτάνοντας τελικά στο σημείο να κάψουν όλη την πόλη, εξαιρουμένης της Τούρκικης συνοικίας που έμεινε σχεδόν ανέπαφη.

Οι μεγάλες δυνάμεις αν και παρούσες, παρέβλεψαν επιμελημένα να επέμβουν ώστε να αποτρέψουν την γενοκτονία η οποία ολοκληρώθηκε σε τόσο συμπυκνωμένο χρόνο όσο ποτέ άλλοτε δεν παρουσιάσθηκε ξανά στην ιστορία.

Ο ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ρεπούσ(…)η!

«Την Τετάρτη, οι πυροβολισμοί ηκούοντο διαρκώς, και οι θρήνοι και οι κοπετοί των σφαζομένων έφθανον μέχρι τρίτου ουρανού. Την πρωϊαν της Πέμπτης, η πυρκαϊά έκαιγε όλα τα καταστήματα της προκυμαίας, αι δε φλόγες έκαιον και το εκεί συγκεντρωμένο πλήθος. Άνθρωποι εβύθιζον κουβέρτας εις την θάλασσαν και ετύλιγον τους φλεγομένους αλλά αι κουβέρται ανεφλέγοντο και οι άνθρωποι εγίνοντο παρανάλωμα της πυράς».

ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΣΦΑΓΗΣ

«Αλλά το φρικιαστικώτερον εφ΄όσων δύναται να φαντασθή άνθρώπινος νούς, είναι η παλίρροια της σφαγής, η οποία ήρχισεν εχθές καθ΄ όλην την προκύμαιαν. Πεντακόσιαι χιλιάδες ανθρώπων πυροβολούνται δια μυδραλλιοβόλων από την μίαν άκραν της προκυμαίας, τρέχοντες ούτως προς την αντίθετον άκραν δια να συρθούν προς την άλλην».

Συνωστισμός, οι 500.000 άνθρωποι που έγιναν στόχος μυδραλλιοβόλων στην προκυμαία της Σμύρνης, που κάτω απο τον φόβο του θανάτου κατά εκατοντάδες έπεφταν στη θάλασσα και πνίγονταν. Συνωστισμός τα χιλιάδες τυμπανιασμένα πτώματα που σάπιζαν μέσα στο νερό, εμποδίζοντας τα πλοία να πλησιάσουν τη Σμύρνη.

Συνωστισμός, ο τρόμος και η φρίκη που είχαν αποτυπωθεί στα πρόσωπα των Ελλήνων, καθώς αποβιβάζονταν στα καράβια για να γλυτώσουν από τη μανία των Τούρκων.

Συνωστισμός, η Σμύρνη που κάηκε από άκρη σε άκρη, πλην του Τουρκομαχαλά. Συνωστισμός, οι μισόγυμνοι πρόσφυγες που κατέβηκαν στον Πειραιά., Συνωστισμός οι Γάλλοι και οι Έλληνες που βρήκαν καταφύγιο στη Μασσαλία.΄
Συνωστισμός!!! τα γεγονότα, που όλες οι ελληνικές και ξένες εφημερίδες περιέγραφαν ως ΣΦΑΓΗ, ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑ.

Άρθρο του Νίκου Δενιόζου στην Εφημερίδα ΦΩΚΙΣ φύλλο 1924

Η Κατάρα της Ασίας

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Στην Αθήνα, στο Παρίσι και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνάντησα διαφόρους αυτόπτες μάρτυρες της μεγάλης καταστροφής πού μου διηγήθηκαν πράγματα πού είχαν ιδεί. Κράτησα σημειώσεις των μαρτυριών διαφόρων απ' αυτά τα πρόσωπα, αποκλείοντας προσεκτικά όλους εκείνους πού ήταν Έλληνες η Αρμένιοι, όχι γιατί πίστευα πώς οι διηγήσεις αυτών θα ήταν κατ' ανάγκην αναξιόπιστες, αλλά μάλλον γιατί θα μπορούσαν ν' αμφισβητηθούν σαν προερχόμενες από προκατάληψη.

Αμερικανοί υπάλληλοι της Near East Relief πού στέκονταν επάνω στο κατάστρωμα ενός πλοίου, το όποιο ανεχώρησε λίγο μετά το «Simpson» μου διηγήθηκαν ότι είδαν έναν άνδρα να ρίχνεται στη θάλασσα και να κολυμπά προς το πλοίο. Ένας Τούρκος στρατιώτης σήκωσε το τουφέκι του, σκόπευσε τον άνθρωπο και του τίναξε το κεφάλι στον αέρα!. Ένας άλλος Αμερικανός διηγούμενος το ίδιο περιστατικό πρόσθεσε τη λεπτομέρεια ότι ο Τούρκος σκόπευσε με το τουφέκι του επάνω απ' τον ώμο ενός Άγγλου ναύτη. Διδασκάλισσες και άλλοι απ' το προσωπικό του Αμερικάνικου Παρθεναγωγείου μου διηγήθηκαν ότι είδαν μια κυρία πού διέμενε στο ακριβώς αντικρυνό σπίτι να στέκεται στο δρόμο περικυκλωμένη από Τούρκους στρατιώτες, οι όποιοι τη λήστευαν και αποσπούσαν τα δαχτυλίδια απ' τα δάχτυλα της. Όταν τελείωσαν ένας απ' αυτούς υποχώρησε λίγο και της απέκοψε το ένα της χέρι με το σπαθί του. Η κυρία δεν ξαναφάνηκε πειά και προφανώς πέθανε εξ αιτίας των κακώσεων πού είχε υποστεί.

Αμερικανοί και άλλοι πού ήταν στη Σμύρνη μου διηγήθηκαν πολλές φορές την ιστορία, ότι πολλοί απ' τους κατοίκους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, είχαν μαζευτεί επάνω σε μια μαούνα πού ήταν αραγμένη στον λιμένα σε πολύ μικρή απόσταση απ την αποβάθρα με την ελπίδα ότι καμμιά βάρκα των Συμμάχων η Αμερικάνικη θα τους ρυμουλκούσε σε κανένα πολεμικό και θα τους έσωζε. Οι Τούρκοι έρριξαν, πετρέλαιο επάνω τους και τους έκαψαν. Την τρομερή αυτή ιστορία μου την επιβεβαίωσε η Miss Emily Me Callam, διευθύντρια του Διακολλεγιακου Ινστιτούτου της Σμύρνης. Έφτασε στη δύσμοιρη πόλη το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 1922 αφού η φωτιά πού είχαν βάλει οι Τούρκοι είχε λυσσομανίσει όλη τη νύχτα και είδε μερικά απανθρακωμένα ανθρώπινα σώματα πού επέπλεαν μέσα στον λιμένα, τα όποια, όπως την πληροφόρησαν, ήταν τα πτώματα των ανθρώπων πού είχαν καεί επάνω στη μαούνα.

Ένας σημαίνων Ολλανδός έμπορος της Σμύρνης, πού είχε καταφύγει στη θαλαμηγό του όσο διαρκούσε η πυρκαϊά, μου διηγήθηκε στην Αθήνα ότι όλη τη νύχτα της τρομερής 13ης Σεπτεμβρίου άκουγε φρικτές κραυγές από την παραλία πού ξαφνικά σταματούσαν με ένα παράξενο παφλασμό του νερού. Το άλλο πρωί έμαθε ότι είχε αποκεφαλιστεί ένας σωρός ανθρώπων.

Ένα βιβλίο πού θα ενδιέφερε πάρα πολύ τους ανθρώπους θα μπορούσε να γραφεί από τον καθένα πού θα φρόντιζε να πάρει συνεντεύξεις από πρόσφυγες και να γράψει τις διηγήσεις πού θα άκουε απ' αυτούς για δραπετεύσεις την τελευταία στιγμή και για έξυπνα τεχνάσματα απελπισίας, στα όποια κατέφυγαν. Μια πλούσια γυναίκα με μεγάλη οικογένεια από μικρά παιδιά, τα έσωσε όλα μέσα στον συνωστισμό και τον πανικό με το να δέση ένα μακρύ σχοινί ολόγυρα στις μέσες τους, το άλλο άκρο του οποίου έδεσε στη δική της. Μια κυρία πού κατοικούσε στα Βούρλα, μια μεγάλη πόλη κοντά στη Σμύρνη, έσωσε την ωραία της κόρη με το να την μεταμφιέσει σε μια άσχημη και καμπουριασμένη γρηούλα. Μια γυναίκα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικανίς πολίτις, μου έγραψε ότι το μικρό της κοριτσάκι τεσσάρων ετών πού το είχε αφήσει στη Σμύρνη με τους γονείς της, βρέθηκε σ' ένα απ' τα νησιά. Όσο διαρκούσε η σφαγή το παιδάκι αυτό χώθηκε μέσα σ' έναν ανοιχτό τάφο, όπου έμεινε ξαπλωμένο για πολλές ώρες ακίνητο και σιωπηλό σαν ποντίκι, ωσότου άκουσε να περνούνε άνθρωποι πού μιλούσαν Αγγλικά και τότε παρουσιάσθηκε και σώθηκε από φιλικά χέρια.

Διηγούνται φρικτές ιστορίες για την πυρπόληση αρρώστων μέσα σε νοσοκομεία και παιδιών μέσα σε σχολεία. Οι μαθητές και μαθήτριες των Αμερικανικών σχολείων και ιδρυμάτων σώθηκαν στην πραγματικότητα όλοι καθώς και τα ορφανά, των οποίων είχαμε αναλάβει την περίθαλψη.

Λίγο πριν απ' την αναχώρηση μου ο Έλλην Ανώτατος Αρμοστής μου παρέδωσε ένα σημαντικό ποσό πού άνηκε σ' ένα ορφανοτροφείο πού είχε ιδρύσει στον Μπουτζα, προάστειο της Σμύρνης και με παρεκάλεσε να αναλάβω την ευθύνη για το ίδρυμα και για τους τροφίμους του. Εγώ το έκαμα πράγματι και κατήρτισα μια Αμερικάνικη επιτροπή για τη συνέχιση του έργου. Τα παιδιά εσώθηκαν όλα και ανεχώρησαν για τη Θεσ/νίκη χάρις κυρίως εις τον ηρωισμό του κ. Murman, ενός Αμερικάνου νέου. Εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά ελληνόπαιδα πού υπηρετούσαν στα σχολεία του κέντρου της περιοχής πού κάηκε, χάθηκαν μέσα στις φλόγες και ότι πολλοί ασθενείς έχασαν τη ζωή τους με τον ίδιο τρόπο. Τον αριθμόόλων αυτών δεν μπορεί να τον καθορίσει κανείς, εξ αιτίας όμως της ταχύτητας με την οποία ξαπλωνόταν η φωτιά, ήταν προφανώς αδύνατη η ασφαλής εκκένωση των νοσοκομείων.

Ολοκληρωτικός βιασμός γυναικών και κοριτσιών ήταν ένα απ' τα κυριώτερα χαρακτηριστικά της Σμυρναϊκής τραγωδίας. Είναι ανάγκη ν' αναφέρωμε το βδελυρό αυτό γεγονός, χωρίς όμως να εκταθούμε πολύ σχετικά με αυτό. Δεν είναι δυνατό οι Χριστιανοί της Αμερικής να διάκεινται συμπαθώς με την πολιτική περιποιήσεως μιας φυλής πού ειδικεύεται σε μια τέτοια διαγωγή. Επί του σημείου αυτού υπεβλήθη ένα γράμμα απ' την Δόκτορα Μ. C. Elliott, μια πασίγνωστη ιατρό, εκ γενετής Αμερικανίδα υπήκοο, πού επί πολλά έτη υπηρετούσε σε Νοσοκομεία της Εγγύς Ανατολής. Η μαρτυρία της Δ/ρος Elliott, πού δεν είδε ποτέ μια Μουσουλμανίδα γυναίκα πού να είχε βιασθεί, είναι πολύ σημαντική και, παρεπομένως, αποτελεί φόρον τιμής και για τον Έλληνα στρατιώτη. Απ' αυτή βλέπει κανείς επίσης ότι οι Τούρκοι περιορίζουν τα ακόλαστα οργιά τους στα κορίτσια των Χριστιανών. Ιδού το γράμμα της Δ/ρος Elliott:

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 

ΤΟΜΕΥΣ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ 

ΜΟΝΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αθήναι, Ελλάς 2 Ιουνίου 1923 

Γενικόν Πρόξενον GeorgeHorton Αμερικανικήν Πρεσβείαν Αθήνας, Ελλάδα

Αγαπητέ μου, κ. Horton:

Πόσο σωστή ήταν η περίφημη ρήση του Gladstone σχετικά με τον χαρακτήρα των Τούρκων αποδείχθηκε πληρέστατα στην τελευταία καταστροφή της Σμύρνης.

Η θέση μου σαν γυναίκας ιατρού μου δίνει μιαν ιδιαίτερη ικανότητα να ξέρω το πώς φέρθηκαν οι Τούρκοι στις νέες κοπέλλες. Απ' την πείρα μου τεσσάρων χρόνων στην Τουρκία θεωρώ αξιοσημείωτο ότι δεν έχω ιδεί ποτέ μια Τούρκισσα κοπέλλα πού να έχει βιασθεί. Κατά χαρακτηριστική αντίθεση προς αυτό έχω ιδεί εκατοντάδες Χριστιανές κοπέλλες πού έχουν πάθει αυτό το πράγμα από Τούρκους άνδρες. Η τελευταία καταστροφή της Σμύρνης δεν απετέλεσε εξαίρεση σ' αυτό το γεγονός και μπορώ απόλυτα να βγάλω το συμπέρασμα από όσα είδα με τα ίδια μου τα μάτια ότι ο βιασμός Χριστιανών κοριτσιών απ' τους Τούρκους στη Σμύρνη ήταν ολοκληρωτικός. Πράγματι και έχω εξετάσει δωδεκάδες τέτοιων κοριτσιών και έχω ακούσει απ' αυτά διηγήσεις για άλλα κορίτσια πού έπαθαν τα ίδια. Εφόσον απ' την προσωπική μου ιατρική εξέταση εξακρίβωσα ότι η σχετική τους διήγηση δεν ήταν καθόλου υπερβολική, δεν έχω λόγους να πιστεύω ότι όσα μου εξέθεσαν σχετικά με τις συντρόφισσες τους δεν ήταν σωστά.

Η μεταχείριση των κοριτσιών στη Σμύρνη κατά τη διάρκεια της τελευταίας καταστροφής του 1922 υπήρξε ακατονόμαστη και είμαι πρόθυμη να εκθέσω υπεύθυνα σαν Αμερικανίδα ιατρός και σαν διευθύντρια ενός οργανισμού πού εκτελεί ένα σπουδαίο ιατρικό έργο στην Ελλάδα, μετά την καταστροφή της Σμύρνης, ότι η ίδια έκανα αυτή την διαπίστωση.

Ειλικρινώς υμετέρα (Υπογρ.) Δρ Μ. C. Elliott 

Διευθύντρια των Αμερικανικών Νοσοκομείων για γυναίκες 

Αθήναι, Ελλάς

Ανάμεσα σε άλλους μάρτυρες του αίσχους της Σμύρνης ήταν και ένας υπάλληλος του μεγάλου εμπορικού οίκου της Νέας Υόρκης Mac Andrews and Forbes. Τα γραφεία του στη Σμύρνη βρίσκονταν στην περιοχή πού καταστράφηκε απ' τη φωτιά. Ο άνθρωπος αυτός είδε Τούρκους πού έρριχναν χειροβομβίδες μέσα στις οικοδομές πού υστέρα έπαιρναν φωτιά.

Ένας σημαίνων αξιωματούχος της Y.M.C.A. (Αμερικανικής Χ.Α.Ν.) εκ γενετής Αμερικανός υπήκοος, μου διηγήθηκε τα εξής:

«Στεκόμουν μαζί με αρκετούς άλλους επάνω στο κατάστρωμα ενός πλοίου, και κύτταζα τη φωτιά, οπότε είδα μερικά άτομα να ρίχνουν κάποιο υγρό επάνω σε μια απ' τις μεγαλύτερες οικοδομές πού βρίσκονταν ακριβώς μπροστά στην παραλία και πολύ γρήγορα ξεπετάχτηκαν απ' την οικοδομή τεράστιες φλόγες. Τούρκοι στρατιώτες περιπολούσαν την ώρα εκείνη πάνω-κάτω μπροστά απ' την οικοδομή, και δεν επενέβησαν καθόλου».

Ένας άλλος πασίγνωστος παράγων της Υ.Μ.C.Α. με πληροφόρησε ότι είδε γυναίκες τρυπημένες με λόγχες από Τούρκους και τα πτώματα παιδιών πού είχαν επίσης τρυπηθεί με λόγχες. Το αυτοκίνητο του ίδιου πού τριγύριζε μέσα στην πόλη για περιπτώσεις αναγκών φιλανθρωπίας, δυσκολευόταν να προχωρήσει από τα πτώματα.

Κατά τη διάρκεια της διαμονής μου στην Ουάσιγκτον στα 1922 και 1923 συνάντησα πολλές φορές την Δ/ρα EstherLovejoy, την πασίγνωστη ιατρό της Νέας Υόρκης. Η Δρ Lovejoy είχε έλθει στη Σμύρνη ενώ οι πρόσφυγες ήταν ακόμα στην προκυμαία και η εκκένωση της πόλεως συνεχιζόταν. Ρίχτηκε κυριολεκτικά στη δουλειά της παροχής ιατρικής βοήθειας στους αρρώστους και πληγωμένους και ιδιαίτερα στις επίτοκες γυναίκες. Μου περιέγραψε με ζωηρά χρώματα τη λήστευση των προσφύγων απ' τους Τούρκους, στρατιώτες και πολίτες, και επάνω στην παραλία και κατά τη στιγμή της επιβιβάσεως των. Ενώ οι άνδρες μας βοηθούσαν τους δύσμοιρους εκείνους ανθρώπους να φύγουν, οι Τούρκοι τους χτυπούσαν βάναυσα ψάχνοντας μέσα στα ρούχα τους για χρήματα η οτιδήποτε πολύτιμο πού μπορούσαν να έχουν επάνω τους.

Ένα απ' τα πειό αισχρά χαρακτηριστικά της τραγωδίας της Σμύρνης ήταν η απαγωγή των ανδρών ηλικίας 18 έως 45 ετών. Αυτοί ήταν άμαχοι γεωργοί και άλλοι πού δεν είχαν ούτε την παραμικρή ευθύνη για την αποβίβαση του Ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία. Αυτοί ήταν οι προστάτες των οικογενειών και η βίαιη απαγωγή τους άφησε τις χήρες και τα ορφανά στην υποστήριξη των δήθεν «Χριστιανικών Εθνών» και ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν χρειάζεται κανείς παρά μόνο λίγη φαντασία για να έχει μια εικόνα των σκηνών πού μου περιέγραψαν η Δρ Lovejoy και άλλοι, πού μου διηγήθηκαν για παιδιά πού αγκάλιαζαν με τα χέρια τους τις κνήμες των πατέρων τους και ξεφώνιζαν απελπιστικά για έλεος, και για γυναίκες πού σφίγγονταν επάνω στους άνδρες τους σ' ένα τελευταίο αγκάλιασμα απελπισίας· και χρειάζεται λιγώτερη φαντασία για να οραματιστεί κανείς τον τρόπο με τον όποιο τ' ανδρόγυνα εκείνα απεσπώντο ο ένας απ' τον άλλον.

Οι τελευταίες αυτές σκηνές επάνω στην προκυμαία της Σμύρνης αποκαλύπτουν ολόκληρο το σατανικό και μεθοδικό έφαρμοσθέν σχέδιο των Τούρκων. Οι στρατιώτες είχαν την άδεια να κορέσουν τα ακόλαστα ένστικτα τους για σφαγή και λεηλασία και βιασμούς με την επίθεση κατά πρώτον κατά των Αρμενίων, τους οποίους έσφαζαν και έκαιαν, βιάζοντας τις γυναίκες και τις κόρες τους. Ενώ για τους Έλληνες πού μισούσαν βαθύτερα, επιφύλασσαν έναν βραδύτερο και πειό επώδυνο θάνατο. Οι λίγοι πού γύρισαν πίσω διηγούνται φρικτά πράγματα. Μερικοί επυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν κατά ομάδες. Όλοι ήταν πεινασμένοι και χιλιάδες πέθαναν από αρρώστιες, κούραση και εγκατάλειψη. Αυθεντικές εκθέσεις Αμερικανών υπαλλήλων της Near East Relief αναφέρουν για μικρές ομάδες απ' αυτούς πού τους συνάντησαν πολύ μακρυά στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας και πού όταν είχαν ξεκινήσει αποτελούνταν από χιλιάδες.

Οι Τούρκοι προφασίζονταν ότι απομάκρυναν τον άρρενα πληθυσμό της Σμύρνης και της περιοχής της για να ξανακτίσει τα χωριά πού είχαν καταστραφεί απ' τον Ελληνικό στρατό κατά την υποχώρηση του. Αυτό έχει μια χροιά δικαιοσύνης και θα έχει κάποια απήχηση σε κάθε Αμερικανό πού δεν ξέρει τα γεγονότα. Οι Έλληνες χωρικοί της Μικράς Ασίας ήταν Οθωμανοί υπήκοοι, και δεν ήταν με κανένα τρόπο υπεύθυνοι για τις πράξεις της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Πολλοί λίγοι απ' αυτούς είχαν καταταχθεί σαν εθελοντές στο στρατό της τελευταίας και είχαν μεταχειριστεί κάθε μέσο και κάθε υπεκφυγή πού ήταν δυνατό να επινοήσουν για ν' αποφύγουν τη μάχη: Αν οι Έλληνες της Μικρας Ασίας ήταν μια ρωμαλέα και πολεμοχαρής φυλή και είχαν συνεργαστεί με όλη τους τη δύναμη με τους Έλληνες της Ελλάδος, θα μπορούσαν να φέρουν τους Τούρκους σε πολύ δύσκολη θέση.

Ο σκοπός του Κεμάλ, όπως είδαμε ήδη, ήταν ένας: η εξόντωση. Ο λόγος πού προφασίζοταν ότι είχαν γι' αυτό ήταν μια απ' τις πονηρές υπεκφυγές πού μεταχειρίζονταν οι Τούρκοι για τους κουτούς Ευρωπαίους. Αφ' ετέρου όμως δεν ήταν Έλληνες άνδρες όλοι οι δυστυχείς, πού υπήχθησαν απ' τους Τούρκους. Πολλές χιλιάδες Χριστιανών γυναικών και κοριτσιών παραμένουν ακόμα στα χέρια των για να ικανοποιούν τις ακόλαστες ορμές των η για να δουλεύουν σαν σκλάβες. Μια έκθεση πού υπεβλήθη στην Κοινωνία των Εθνών δίνει τον αριθμό «των πενήντα χιλιάδων και άνω» ο υπολογισμός αυτός όμως φαίνεται πολύ συντηρητικός. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία πριν αποδοθούν οι άνθρωποι αυτοί.

Πηγή: Η Κατάρα της Ασίας, του George Horton, Γενικού Προξένου των Ηνωμ. Πολιτειών στην Εγγύς ανατολή, έκδοση THE BOBBS - MERRIL COMPANY 1926.